‘Je moet naar hem luisteren, hij speelt als de duivel’, heeft componist Aribert Reimann eens gezegd over de toen zestienjarige Turkse pianist Fazil Say. Vanaf 1987 studeerde hij aan de conservatoria van Düsseldorf en Berlijn. Hij brak echt door met winst van de ‘Young Concert Artist’ Competition in New York in 1994. Sindsdien trad hij wereldwijd op in talloze zalen zoals het Konzerthaus Berlin en het Konzerthaus Dortmund waar hij van 2005 tot 2010 artist in residence was. In het Amsterdamse Concertgebouw was hij vorig seizoen Spotlight Artist. Daarnaast speelde hij samen met diverse orkesten als het Tonhalle Orchester Zürich en de Dresdner Philharmonie.
Fazil Say maakte een groot aantal cd-opnames met werk van onder meer Beethoven, Haydn, Stravinsky en de complete sonates van Mozart. Het leverde hem diverse onderscheidingen op waaronder een Edison en vier maal een ECHO Klassik. Niet alleen als pianist, maar ook als componist is Fazil Say succesvol, waarin hij met regelmaat de liefde voor de cultuur van zijn geboorteland Turkije laat doorklinken.
Fazil Say herinnert zich zijn eerste leraar die hem de passie voor het improviseren bijbracht:
Bij binnenkomst was het eerste dat hij me vroeg: 'Vertel op de vleugel eens wat je vandaag hebt gezien en meegemaakt.' Die werkwijze had op mij als pianist en componist diepgaande invloed.
Citaat uit een interview met Preludium vorig jaar september.