Nicholas Durrant

Als zoon van een bouwvakker en telefonist prijst Nicholas Durrant zich gelukkig dat hij in het Engeland van de jaren zestig en zeventig is opgegroeid, waar muziekeducatie als een geboorterecht werd gezien. In zijn jeugd speelde hij in meerdere orkesten en op zijn zestiende werd hij toegelaten tot de Lewes Music School, ter voorbereiding op de Royal Academy of Music in Londen. In 1983 won hij daar de Theodore Holland-prijs voor altviool en de Alfred Gibson-prijs voor orkestspel. Later dat jaar verhuisde hij naar Nederland om zijn droom na te jagen en te studeren bij Nobuko Imai en Ferdinand Erblich. Hierna werd hij aangenomen bij het Nederlands Balletorkest en het Nederlands Kamerorkest. Na vijftien jaar voegde Nicholas zich in 2002 bij het Nederlands Philharmonisch Orkest, wat hem de kans bood om grote opera’s te spelen. Als je hem zou vragen wat zijn favoriete plek op aarde is, geeft hij dan ook twee antwoorden: Zuid-Italië en de orkestbak in Amsterdam.